Een gewone maandagochtend

Het is maandagochtend en ik ben bezig met allerlei huishoudelijke klusjes. Er staat nog een volle wasmand: er moet worden opgevouwen! Als ik klaar ben en de spulletjes weer in de kasten wil leggen, kijk ik in de mand en opeens overvalt het me.

In eerste instantie word ik erg vrolijk bij het zien van de leuke vrolijke kleurtjes, de kleren van mijn 7-jarige. Wat heerlijk dat ze ook van deze kleurtjes houdt.
Maar dan bedenk ik me dat ze al 7 is en dat het binnenkort wel eens afgelopen kan zijn met roze, rood, oranje, strikjes, frutseltjes, bloemetjes. Haar zus (nu 15) was ook ongeveer 7 toen het plotseling anders werd. De rokjes die ze tot dan altijd droeg, weer of geen weer, werden opeens omgeruild voor een spijkerbroek met stoer shirt en stoere schoenen. Roze kón niet meer: blauw of zwart moest het zijn. en vooral niet te opvallend! Nog steeds zal ze niet opvallen met haar kleding, maar ja, pubers willen natuurlijk niet uit de toon vallen. En ik moet zeggen dat ze er wel leuk uitziet.

Een beetje melancholiek snuffel ik even lekker tussen de kleren van de jongste en zie de vrolijke rokjes die ik vorig jaar maakte, naar een handleiding van Mme Zsazsa. 
Ik had nog nooit eerder een rokje gemaakt, maar het leek me niet zo moeilijk. Gelukkig was het dat ook niet dankzij Mme Zsazsa! Ik was zo enthousiast dat ik er gelijk 4 maakte, met leuke strookjes en randjes. 

een zwierrokje

een ballonrokje

een klokrokje

En als variatie daarop een swingjurk! (met zelfontworpen bovenstukje)

een balletjesrok

   

Wat vond ze ze leuk, en wat vond ìk ze leuk.

En  nog steeds! Ik ga ze strijken en morgenochtend ga ik een leuk rokje met legging klaarleggen, zo lang het nog kan!












Herkenbaar, deze gemengde gevoelens? Reageer! :)